Citroën Sport Maserati 1971

Datum: 02-12-2013

Jeugdsentiment

Reportage Martijn van Well | met dank aan Citroën-Luveto

Het spijt me, maar voordat ik ter zake kom omtrent het onderwerp van dit verhaal moet ik u eerst even deelgenoot maken van een aantal feiten uit mijn jeugd. Gewoon, voor het gevoel. Ik woonde toen in Rozenburg en ik was al vroeg behoorlijk autogek. Ik verzamelde alles wat los en vast zat over glanzende bolides. Ik had op de basisschool een vriendje met dezelfde hobby en samen speelden we steevast na schooltijd met onze speelgoedautootjes. Als dat niet het geval was, probeerden we weer eens folders te halen bij de Austin- en Hondagarage in het dorp of fietsten we naar de haven bij het Calandkanaal waar alle autoboten aankwamen. Het was altijd weer prachtig om te zien hoeveel auto’s er van zo’n boot afkwamen en hoe ze op de treinen werden gereden.
 

Een van mijn favoriete speelgoedautootjes was destijds overigens een metallic blauwe Citroën SM van Matchbox. Voornoemd vriendje had ook een SM van Matchbox, maar dan net een slagje groter en in paars-metallic. Die van hem was natuurlijk vele malen mooier, want die had een heuse, ‘glazen’ voorkant net als bij de echte Citroën SM, terwijl mijn exemplaar het moest doen met een lomp, metalen front. Jammer, want dat was nu juist het mooiste aan die auto. Ik had nog wel een SM-modelletje van Majorette en die had ooit, in een ver verleden, wel eens een glazen voorzijde gehad - maar die was door wat botsinkjes her en der inmiddels helaas behoorlijk gehavend. Er zat verder vrijwel geen verf meer op en het ding had vier lelijke mistlampen aan de bumper. Wel was de vering beter dan die van de Matchbox herinner ik me. Maar nee, die paarse SM van mijn vriendje, die was toch echt het allermooiste! Maar helaas, hij wilde het modelletje niet ruilen of verkopen. En dat terwijl ik gek was van Citroën en hij niet, zijn vader reed immers Volvo.

Olijfgroen

Op een dag speelde ik weer bij dat vriendje en hij showde me vol trots zijn nieuwste aanwinst op autofolder gebied. Natuurlijk, alles wat geen Austin- of Honda-folder was, was in die tijd per definitie al zeer interessant, maar dit was echt iets unieks, ik zal het nooit vergeten. Hij toonde me een luxe, glanzende, witte map, met in olijfgroene letters de tekst ‘Citroën SM’ op de voorzijde. Hierin zaten acht zeer fraaie kleurenfoto’s van een goudgele Citroën SM die tegen een zwarte achtergrond gefotografeerd was. Ik weet nog goed dat ik toen even helemaal de kluts kwijt was. Wat waren dit prachtige foto’s, zo iets moois had ik echt nog nooit gezien. De enige foto die ik tot dan toe van een Citroën SM kende was een kleine zwart-wit prentje in zo’n autojaarboekje. Wat was dit een contrast met de folders van die suffe Honda Civic of Austin Allegro bij ons uit het dorp. Ik heb echt heel lang naar deze foto’s zitten turen, wat was dit mooi! Maar helaas, mijn vriendje wilde ook de folder niet verkopen of ruilen, tegen wat dan ook. En dat terwijl ik de Citroëngek was en hij niet, …ik vond het onbegrijpelijk.

Afstand

Een paar jaar later, begin jaren tachtig, verhuisden we naar Spijkenisse. Dit vond ik toen erg jammer, want ik moest mijn vriendje, met zijn SM-folder en zijn Matchbox-SM natuurlijk in Rozenburg achterlaten. Een voordeel was wel dat ik er zo weer nieuwe vriendjes had, maar vooral ook dat er tientallen autobedrijven zaten in Spijkenisse. Dus na schooltijd minimaal iedere maand een keer alle dealers langs voor de nieuwste folders. De collectie groeide gestaag. De garage die ik het meest bezocht was Citroën-concessionnaire Luveto. Een prachtig familiebedrijf van mensen met het Citroënhart op de juiste plaats. En Citroën, dat was dan natuurlijk mijn favoriete merk. Het duurt dan ook niet lang of ik was er kind aan huis. Ik werd er gedoogd en kreeg altijd keurig het nieuws op Citroëngebied te horen en mocht van René Lugtenburg keer op keer de nieuwe folders mee naar huis toe nemen. Zijn broer Hans werkte in het magazijn en bij hem kocht ik als ik weer genoeg zakgeld had mijn Citroën-modelletjes. Maar helaas, ondanks het flinke assortiment zat daar nooit dat paarse Matchbox SM-modelletje bij. Ook die mooie map met SM-prenten heb ik eigenlijk nooit meer gezien. Jaren later kwam ik bovengenoemd vriendje trouwens nog eens tegen en vroeg hem of ie de map met SM foto’s nog had. ‘Natuurlijk’, antwoordde hij, maar hij vertelde er wel direct achteraan dat hij er nog steeds geen afstand van wilde doen.

Glazen neus

Eind november 1985 parkeer ik mijn fiets weer eens tegen de gevel van Luveto om er een folder te halen van een Axel. René vertelt me dat Luveto in december 50 jaar bestaat als Citroëndealer (Luveto bestond al langer, sinds 1928 - maar kreeg in 1935 het agentschap) en dat er dan een Citroën-oldtimershow georganiseerd wordt. En als ware Citrofiel moest ik er zeker een kijkje komen nemen. Ik krijg keurig een uitnodiging in mijn handen gedrukt en ga het betreffende weekend, gewapend met mijn Kodak Ektra-cameraatje weer op de fiets naar Luveto. Er staat een werkelijk schitterende collectie oude Citroëns in de werkplaats en in de showroom. Maar het hoogtepunt voor mij was die schitterende SM, in Gris Nacré. Jemig, wat maakte die auto een indruk op me. Zoals hij daar in de werkplaats stond, of ik kan misschien beter zeggen ‘lag’, zo in de laagste stand. Het leek bijna iets onaards, een mysterieus object, hij had misschien zelfs wel iets spookachtigs. Die brede glazen neus met die zes hoekige ogen, die via de gladde voorzijde overgaat in die smalle, ranke en weer strak gelijnde achterzijde. Een achterzijde die bijna Amerikaans aandoet met die enorme, glimmende achterbumper en die doorlopende achterlichten. Dit was zo iets anders, dit had ik nog nooit gezien. Letterlijk, want dit was de eerste keer dat ik oog in oog stond met een echte SM.

Wil je het complete verhaal lezen, inclusief alle foto's (8 paginas)?
Abonnees lezen hier verder in de digitale Citroexpert.
Of schaf een digitaal of papieren exemplaar aan van Citroexpert 103